Sunday, March 30, 2014

ஆறாவது பாயின்ட்



அவளை முதல் பார்வையிலேயே எனக்குப் பிடித்திருந்தது.

அதிக உயரமோ குள்ளமோ இல்லாமல் சரியான உயரம். மத மதவென்று இல்லாமல் உருவி விட்டாற் போல் லேசான உடல்வாகு.

லூஸ் ஹேர் விட்டிருந்தாள். கழுத்தில் அளவான சங்கிலி, காதில் உறுத்தாத ஸ்டட். முக்கியமாக எனக்குப் பிடிக்காத லிப்ஸ்டிக் இல்லை.

நடை குதிரை போல் டாக்கு டாக்கென்றும் இல்லை, ரொம்பப் பணிவாகவும் இல்லை.

ரொம்ப சிவப்பெல்லாம் இல்லை. மாநிறம் தான்.இருந்தாலும் என்னவோ பிடித்தது.

அழகான பெண்களைப் பார்த்தால் பெரும்பாலான சராசரியான ஆண்களுக்கு வரும் படிநிலை எண்ணங்கள் பின்வருமாறு.

1 . அவளிடம் பேச வேண்டும்.

2 . இம்ப்ரஸ் செய்ய வேண்டும்

3 . அவளுக்கு நம்மைப் பிடிக்கச் செய்ய வேண்டும்.

4 . அப்புறம் காதல்.

5 . அதற்கடுத்து கல்யாணம்.

6 . உடனே கட்டில்.

இதில் ஆறாவது பாயின்டை மனதில் இருத்தியே மற்றவை எல்லாம் செய்யப் படுகின்றன பெரும்பாலும். சில சமயம் நான்கும் ஐந்தும் செய்யாமலே ஆறாவதுக்கான வாய்ப்பு வாய்க்கும் சிலருக்கு. மனசாட்சி உள்ளவன், நல்லவன் போன்ற பைசா பெறாத பட்டங்களுக்கு ஆசைப் படுகிற உத்தமர்கள் அந்த மாதிரி வாய்ப்புகளை, பெருமூச்சு கொண்டு ஒதுக்கித் தள்ளி விடுவர். நான் அப்படியில்லை. அவளைப் பார்த்ததும் எனக்கு முதலில் ஆறாவது தான் தோன்றியது. அப்புறம் மூன்று. அப்புறம் இரண்டு, ஒன்று. புரிந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

முதல் முயற்சியாக, அவளைப் பார்த்துப் புன்னகை. தினம் தினம், தவறாத, மறக்காத ரேஷன் புன்னகை.
அப்புறம்... பூர்வ ஜென்மத்தில் எவ்வளவு பெரிய பாவம் செய்தவனாக இருந்தாலும், இந்த ஜென்மத்தில் கடவுள் நிச்சயம் சிறு சிறு சந்தர்ப்பங்கள் கொடுப்பான். அப்படிப்பட்ட ஒரு சந்தர்ப்பம் எனக்கும் கொடுத்தான்.

வண்டியை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பும் போது கையைப் பிசைந்து கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தாள்.

" ஏன் வெயிட் பண்றீங்க? வாங்க எங்கே போகணுமோ ட்ராப் பண்ணிடறேன்".

வந்தாள். பரஸ்பர அறிமுகம். வெட்டிப் பேச்சு.

வீட்டில் ட்ராப் பண்ணி விட்டுக் கிளம்பினேன். பிறகு ரெண்டு மூன்று தடவை, திட்டமிட்டே யதேச்சையாக அவளை ட்ராப் செய்தேன். அப்புறம் பேசி வைத்துக் கொண்டு ட்ராப்.

நெருக்கம் அதிகரித்தது... ரொம்பவும் இயல்பாக இருப்பது போல் இயல்பாக நடித்தேன்.மனசு மட்டும் அடிக்கடி ஆறாவது பாயின்டை நினைத்துக் குதித்தது. அதட்டி அடக்கி வைத்தேன்.

ஆனால் அந்த ஆறாவது பாயின்டை யோசிக்கும் போதெல்லாம் அவளைப் பற்றிய ஒரே ஒரு விஷயம் மட்டும் தான் என்னை சங்கடப் படுத்தியது.

அது அவள் கழுத்தில் இருந்த தாலியும் கால் மெட்டியும்.தான். அடடா... இதை முன்னமே சொல்லவில்லை இல்லையா? அவள் திருமணமானவள்.

ஆசை அதிகமாக அதிகமாக மனுஷ மனசு எந்த சட்ட திட்டத்துக்கும் கட்டுப் படாதில்லையா? அது போல் தான் நானும். அவள் ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆனவள் என்பதில் இருந்த சின்ன சஞ்சலம், நெருக்கம் அதிகமானதால் பெருகிய ஆசையில் அடித்துக் கொண்டு போய் விட்டது.ஆறாவது பாயின்ட் மட்டுமே ஸ்திரமாக நின்றது.

ரொம்பவும் எதிர்பார்த்திருந்த அந்த ஆறாவது படிநிலையை அடையும் வாய்ப்பும் ஒரு நாள் வந்தது.

வழக்கம் போல் ட்ராப். எப்போதும் பை சொல்லி விட்டு நான் வண்டியைக் கிளப்பும் போது வீட்டுக்குள் திரும்புகிறவள், ஒரு முறை கூட வீட்டுக்குள்ள வா என்று கூப்பிடாதவள், அன்று கூப்பிட்டாள்.பார்வையில் நிச்சயம் அழைப்பிருந்தது. அல்லது நான் அப்படி  எடுத்துக் கொண்டேன்.

நடந்தாள். பின்னாலேயே நடந்தேன்.பூட்டைத் திறந்து தாழ்ப்பாள் விலக்கி கதவு தள்ளி உள்ளே நுழைந்தாள்.

சட்டென்று தயங்கி நின்றேன். " தீப்தி..." அவளை அழைத்தேன்.

அடடா... கதை சொல்லும் ஆர்வத்தில் அவள் பெயரை சொல்லவே விட்டுப் போய் விட்டது. அவள் பெயர் மேலே சொன்னது தான். தீப்தி.

---------------------------------------------------------------------------

லேப் டாப்பில் படித்துக் கொண்டே வந்தவள் சட்டென்று அவனை முறைத்தாள்.

பக்கத்தில் இருந்த தலையணையை எடுத்து அவனை வேகமாக நாலு மொத்து மொத்தினாள்.

" ஏய்... ஏன் டென்ஷன் ஆகற.. அடிக்காத ப்ளீஸ்.." பொய்க் கெஞ்சல் கெஞ்சியவன், சட்டென்று கண்ணை சுருக்கினான்.

" கதை எப்படி இருக்கு பேபி?" அவளைப் பார்த்துக் கண் சிமிட்டினான்.

" உன் மூஞ்சி மாதிரி இருக்கு. கள்ளக் காதலெல்லாம் ஒரு சப்ஜெக்ட்டா? அதைப் பத்தி விலாவாரியா ஒரு கதை வேற. இதையெல்லாம் கூட மன்னிச்சுடுவேன். ஆனா அந்த ஹீரோயின்னுக்கு என் பேரை வெச்ச பாரு... அது தாண்டா செம கோவமா வருது.

சொன்னவள் திரும்ப தலையணையை எடுத்து நாலு மொத்து மொத்தினாள்.

" முதல்ல இந்தக் கதையை தூக்கி குப்பைல போடு. இல்ல எழுதியே தீருவேன்னா மரியாதையா என் பேரை மாத்து. இல்லன்னா ராத்திரி சாப்பாடு கிடையாது உனக்கு."

சொல்லி விட்டு கோபமாக பெட் ரூமிலிருந்து வெளியேறினாள்

அவள் போகும் வரை பார்த்தவன், அவளிடம் பேசுவது போல், ஆனால் அவளுக்குக் கேட்காமல், "ஏய்... ஏய்.. தீப்தி.. கதைல வர தீப்தி நீ இல்லடி"... என்று கிசு கிசுப்பாக  சொன்னான்.

கொஞ்சம் கூட பதறவில்லை.மெல்ல சிரித்துக் கொண்டான்.தலையைக் கோதிக் கொண்டான்.

பக்கத்திலிருந்த போன் அடித்தது. எடுத்து யாரென்று பார்த்தான். முகம் மலர்ந்தான்.

போனை எடுத்தான். " ம்ம்.. சொல்லு"...

சிரித்தான்.

....." ஈவினிங்? ட்ரை பண்றேன்.. ஒரு நாலு மணிக்கு கன்பர்ம் பண்றேன்."

மீண்டும் சிரிப்பு.

" கதை எழுதிட்டு இருக்கேன். .

.....என்ன கதையா? நம்ம கதை தான். நாம மீட் பண்ணது.. பேசினது...இன்னும் இன்னும்."

நீண்ட சிரிப்பு சிரித்தான்.

" தீப்தி டார்லிங்.. உன் பேர் கூட மாத்தலை. கதையிலயும் உன் பேர் தீப்தி தான் "...

இந்த முறை பலமாக சிரித்தான்.

" எந்த ஸ்டேஜ்ல இருக்கேனா?"

சிரித்துக் கொண்டே சொன்னான்.

" ஆறாவது பாயின்ட்ல இருக்கேன்".

வெளியே மறைந்து நின்று இதையெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருந்த அவன் மனைவி தீப்தி ஒரு முடிவுக்கு வந்தாள்.

Tuesday, March 25, 2014

அப்பா.

பிப்ரவரி 10 மாலை 7 மணி

"ஏய் எரும... ஏண்டி இவ்ளோ லேட்டு?"

"எருமைய லவ் பண்ற நீ என்னவாம்? பைக்ல பிக்கப் பண்ணுன்னா பண்றியா? பஸ்ல வந்து பாரு தெரியும்.வந்ததும் உக்கார வச்சு ரிலாக்ஸ் பண்ண வெப்பியா...அத விட்டுட்டு நிக்க வெச்சு கேள்வி கேட்டா எரிச்சல் தான் வருது..ச்ச..."

"ஹேய்... கூல்... ஏன் இவ்ளோ கோவப் படற...பாரு கண்ணெல்லாம் சிவந்து போச்சு...பைக் இருந்தா எடுத்துட்டு வந்திருக்க மாட்டேனா.. சர்வீஸ் குடுத்திருக்கேண்டி..சாரி குட்டிமா...என்ன சாப்படற? "

மெல்ல சிரித்தாள்.நெற்றிச் சுருக்கம் மறைந்தது.

"ஹப்பாடி,,சிரிச்சிட்ட. பொழச்சேன்"

அவன் கண்களை உற்றுப் பார்த்தாள். " என் அப்பாவும் இப்படி தாண்டா என்னை குட்டிமான்னு கூப்பிடுவார்"

" போச்சுடா.. இதோட இதை எத்தனையாவது தடவையா என் கிட்ட சொல்ற தெரியுமா? நீ அப்பான்னு ஆரம்பிச்சாலே எனக்கு வர வர விக்ரமன் பட ரீ ரெக்கார்டிங் கேக்க ஆரம்பிச்சிடுது...ஏ...ஏய்... அடிக்காத.... அடிக்காத டி லூசு"...

---------------------------------------------------------------------------

மார்ச் 23 மாலை 4 மணி

" வாம்மா... வாங்க தம்பி.. இவங்கள்லாம் உங்க பிரெண்ட்ஸா? வாங்க தம்பி எல்லாரும் வாங்க... உக்காருங்க "

அவள்  எப்படி விவரித்திருந்தாளோ அப்படியே தான் இருந்தார்.கெச்சலான தேகம். கண்களின் கீழ் கருவளையம். நெற்றியில் திருத்தமாக சந்தனம். காமாராஜர் சட்டை.கணுக்காலுக்குக் கொஞ்சம் கீழே முடிந்து போகும் வேட்டி, எல்லாம் அவள் சொன்னபடியே. பாக்கு போடுவாரோ?

அனைவருக்கும் தேனீர் வந்தது. சுவை இல்லையென்றாலும் குடித்தான்.

" எங்கே போனாள்? வந்ததிலிருந்து ஆளையே சரியாகப் பார்க்க முடியவில்லை. ஆங்காங்கே தென்பட்டு மறைந்து விடுகிறாள்.

" தம்பி.... நல்ல விசயம் பேசும் போது நாலு சொந்த பந்தம் இருக்கறது நல்லது. எங்க அண்ணாரு நாளைக்கு வர்றேன்னிருக்காரு... அவுரு வந்தவுடனே என்ன ஏதுன்னு பேசிக்கிடுவோம் தம்பி.... சரி தானுங்களே? உங்களுக்கு ஏதும் பிரச்சினைங்களா?"

"அய்யய்யோ அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லைங்க.. நீங்க சொல்றபடியே ஆவட்டும்.... " என்றவன் தயங்கினான். " நைட்டுக்கு நாங்க...."

" அதுக்கென்ன தம்பி... எங்க தோப்பு ஒண்ணு இருக்குது... அங்க நாங்க எளனி பொறிக்க போக கொள்ளன்னு ஒரு வீடு கெடக்குது.. நல்லாத் தான் இருக்கும்... சுத்தம் பண்ணி வெக்க சொல்லிருக்கேன்... நல்லா தங்கிக்கங்க... சாப்பாடு அங்கியே ஏற்பாடு பண்ணியிருக்குது... மாரி கூட வருவான் வளி காட்ட"

"ரொம்ப நன்றிங்க"...

----------------------------------------------------------------------------

பிப்ரவரி 19 மாலை 6 மணி
கண்களில் நீர் நிற்காமல் வந்து கொண்டிருந்தது. மூக்கை உறிஞ்சிக் கொண்டே இருந்தாள். தலையை அழுத்திப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தாள். சட்டென்று புறப்பட்ட இருமல் தொடர்ச்சியாக வந்து கொண்டிருந்தது.

மெல்ல தலையை வருடினான். " என்னடா.. தொண்டை ரொம்ப வலிக்குதா?...கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோ... இன்னும் ரெண்டு பேர் தான்.அப்புறம் நாம போயிடலாம்.. " தலையை வருடியபடியே இருந்தான்.

சட்டென்று தோளில் சாய்ந்தாள். உடல் மிகுந்த சூடாக இருந்தது.

" உடம்பு ரொம்ப மோசமா இருக்குடா.. ஆனா உன் தோள்ல சாஞ்சுகிட்டா பெட்டரா பீல் பண்றேன்" மூக்குறிஞ்சலின் நடுவே சொன்னாள்.

மெல்ல சிரித்தான். " அவ்ளோ தானே ... எவ்ளோ நேரம் வேணா சாஞ்சிட்டே இருடா... ஆனா என் ட்ரெஸ்ல மட்டும் சளி ஆக்கிடாதே"

" ஏய் ஏய்.. உடம்பு சரி இல்லன்னா கூட என்னை அடிக்கிறத விட மாட்டியா?"

உடல் நோவையும் மீறி லேசாக மலர்ந்தாள்.

" என் அப்பா கூட இப்படி தாண்டா.. எனக்கு ஒடம்பு சரி இல்லன்னா தோள்ல சாச்சிப்பார்.. அவ்ளோ நல்லா பாத்துப்பார்."

" மறுபடியும் விக்ரமன் ரீ ரெக்கார்டிங்கா...சரி சரி... நீ பலசாலி.. ப்ச்.. ஏ.. ஏய்.. அடிக்காதடி வலிக்குது"

--------------------------------------------------------------------------------

மார்ச் 23 இரவு 8 மணி


"ப்பா... செம சாப்பாடு இல்ல?"

"ப்ச்"..

" என்னடா சலிச்சிக்கற?"

" இல்லடா... ஊர்லேர்ந்து வந்ததுலேர்ந்து அவ கண்லயே பட மாட்டேங்கறா... போன் வேற ஸ்விட்ச் ஆப் ஆகியிருக்கு... அவ எங்கேன்னு அவ அப்பா கிட்டயே எப்படி கேக்கறது... அதான் கேக்கல... என்னவோ மாதிரி இருக்கு டா"

" டேய்... தேவை இல்லாம டென்ஷன் ஆகாத. ஒண்ணும் பிரச்சினை இல்ல. அவங்கப்பா எல்லாத்துக்கும் ஓகேன்னு சொல்லி தானே உங்க ரெண்டு பேரையும் வர சொன்னார். எப்படியும் நாளைக்கு எல்லாருமா உக்காந்து பேசும் போது கண்டிப்பா அவ அங்க தான் இருப்பா. அப்ப பாத்துக்கலாம். கவலைப் படாம இரு"

----------------------------------------------------------------------------------

மார்ச் 4 மாலை 7 மணி

" என்னடி ஆச்சு? நேத்து ஏதோ பிரச்சினைன்னு சொல்லிட்டு காலை கட் பண்ணவ அதுக்கப்புறம் போனே எடுக்கல"

"ப்ராப்ளம் தாண்டா... எங்க ஊர்லருந்து அப்பாவொட ப்ரெண்ட் இங்க வந்திருக்கார் போல ஏதோ வேலையா."

" சரி தான். நாம ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து இருந்தத பாத்துட்டாராக்கும்.. உங்க அப்பா காதுக்கு போய்டுச்சா இல்லையா?"

" டேய்.ப்ளீஸ் பி சீரியஸ். எனக்கு பயமா இருக்கு..."

" எதுக்கு பயம்? உங்க அப்பா தான் உனக்காக என்ன வேணா செய்வார்னு சொன்னியே?"

" இல்லடா... இது வேற... எங்க அப்பாவையும் மீறினது. அதான் பயமா இருக்கு.அவர் அப்பா கிட்ட போய் சொல்லிட்டார் போல. அப்பா பேசினார் .ரொம்ப தயங்கினார். என்னென்னவோ ரொம்ப நேரம் பேசினார். என்ன கன்வின்ஸ் பண்ணுிடலாம்னு ரொம்ப ட்ரை பண்ணார். நானும் நிதானமா உன்ன விட்டு குடுக்காம பேசினேன் கடேசில கொஞ்சம் இறங்கி வர மாதிரி பேசினாரு.ரொம்ப சாந்தமா ஆயிட்ட மாதிரி தெரிஞ்சது. அப்புறம்..."

" அப்புறம்?" நம்ம ரெண்டு பேரையும் ஊருக்கு வர சொன்னார் டா"

" நல்லதா போச்சு.. "

"சரிடா.. உங்க அப்பா அம்மா ?"

அவங்க ரெண்டு மாசத்துல வந்துடுவாங்களே ட்ரிப் முடிஞ்சு? அப்ப பாத்துக்கலாம். அதுக்கு முன்னாடி நாம உங்க அப்பா கூட எல்லாத்தையும் பேசி முடிச்சிடலாம்"
 
"ம்ம்.. ஓகே டா"

"அது சரி உங்க அப்பா சமாதானமா பேசினதுக்கு ஏன் கவலை? அவர் குணமே அப்படி தான். ரொம்ப சாதுன்னு நீ தானெ அடிக்கடி சொல்லுவே?"

பெருமூச்சு. " ம்ம். நான் தான் சொன்னேன். இருந்தும் என்னவோ தெரியல டா. ஒரு மாதிரி அனீசியா இருக்கு மனசுல"

" கவலைப் படாத. நாம ரெண்டு பேரும் மட்டும் போக வேண்டாம். நகுலையும் வினுவையும் கூட்டிட்டு போகலாம். கொஞ்சம் தெம்பா இருக்கும். ஓகேவா"

சரி டா....பாப்போம்

-----------------------------------------------------------------------------------

மார்ச் 23 இரவு 10 மணி

"ச்சே... என்ன இவ? ஊருக்குள்ள வந்ததும் என்னை சுத்தமா மறந்துட்டா? இடியட். நேர்ல பாக்கும் போது இருக்கு அவளுக்கு... என்னை என்ன கேனப் பயன்னு நினைச்சிட்டாளா? அப்பன்னா எல்லாத்தையும் மறந்துடறா... ஷிட்...."


-----------------------------------------------------------------------------------

மார்ச் 23 இரவு 11 மணி

 அவள் காற்றுக்குப் போராடிக் கொண்டிருந்தாள். கை கால்கள் காற்றில் அஅசைந்தாடிக் கொண்டிருந்தன. அவர் கால்களை கெட்டியாகப் பிடித்தாள்.

" த்த.. பங்காளி சும்மா வீசுது பாரு... நீ போயி கையி ரெண்டையும் அமுக்கு...."

" டேய் சொடல.. கால அமுக்கிப் புடிடா... எத்தையானும் எட்டி உதைச்சு சத்தம் கித்தம் வரப் போவுது"

கண்கள் இமைக்குள்ளிருந்து வெளியே விழுந்து விடுவது போல் துடித்துக் கொண்டிருந்தது. "ஹ்ம்..ஹ்க்க்..ஹக்க்க்" வினோத சப்தங்கள் அவளிடமிருந்து. நாக்கு வெளியே வந்து போராடியது.

" மாப்ள கொஞ்சம் நல்லா அழுத்து.. எவ்ளோ நேரம்?"

அவர் வேறு பக்கம் முகத்தைத் திருப்பியிருந்தார். முகத்தில் உணர்ச்சி இல்லை. வியர்வை பொங்கி வழிந்து காமராஜர் சட்டையை நனைத்துக் கொண்டிருந்தது. இடக் கையை சுவற்றில் முட்டுக் கொடுத்திருந்தார். வலது கால் ஸ்திரமாக அவள் கழுத்தின் மேல் பதிந்திருந்தது...அவள் துடிப்பு அதிகமாக அதிகமாக  இவர் அழுத்தம் அதிகரித்தது. அவள் தொண்டைக் குழி உருளுவதும் போராடுவதும் உள்ளங்காலில் தெரிந்தது.

சிறிது சிறிதாக அடங்கத் துவங்கினாள்.

முழுதாக அடங்கிய பின் மெல்லக் காலை எடுத்தார். கீழே பார்க்கவில்லை. கைகளையும் கால்களையும் அழுந்தப் பிடித்திருந்தவர்கள் பெருமூச்சோடு எழுந்து ஊற்றிக் கொண்டிருந்த வியர்வையை துடைத்துக் கொண்டனர்.

அருகில் வந்து தட்டிக் கொடுத்தார் கையைப் பிடித்துக் கொண்டவர். " நம்ம மானத்தக் காப்பாத்திட்ட மாப்ள.. நமக்குன்னு ஒரு இது இருக்குல்ல... நாளப் பின்ன இந்தப் புள்ளையப் பாத்து அதது கெளம்பிருச்சுன்னா? பதமா சொன்னா கேட்டாத் தானே? அப்பமே கேட்டிருந்தா இதெல்லாம் ஆயிருக்குமா? சரி சரி வுடு... நீ ஒன்ணும் மனசப் போட்டு ஒடச்சிக்காத. தலைய முளுவிட்டு போய் நிம்மதியா படு.. இங்க மத்ததெல்லாம் நான் பாத்துக்கிறேன்... ஆமா? அந்தத் தம்பிய தென்னந்தோப்பு வீட்ல தானே தங்க வெச்சிருக்க?"

----------------------------------------------------------------------------------

மார்ச் 24 காலை 6 மணி


அந்த தோப்பு வீட்டின் கதவு இடிந்து விழுவது போல் தட்டப் பட்டது.